Sinds 2021 gaan we twee keer per jaar op Wadden Retreat naar Schiermonnikoog. Een 5-daags retreat in april of november. En daar is het niet elke dag zonnig. In deze blog deelt Guido – sinds 2021 begeleider bij Back to the Wild – wat daar van te leren valt.
Als begeleiders van het Wadden retreat gaan we al een dag eerder naar Schier. Om te landen met elkaar en in onszelf. Om in connectie te komen met het eiland en zijn natuur. Om te Zijn. En uiteraard ook om vast wat voorbereidingen te treffen. Al verloopt dat laatste deze keer niet helemaal volgens plan. Een fikse koude noordenwind steekt op in de nacht en de hele woensdagochtend blijft het maar regenen. En hard ook. De ochtend van de voorbereiding valt dan ook letterlijk in het water.
Dan maar geen ochtendvoorbereidingen. Met regenkleding aan gaan we richting de boot, terug naar het vaste land, om de deelnemers op te halen. Bij het ophalen voelt het voor mij alsof ik er nog niet klaar voor ben. Het kamp staat namelijk nog niet klaar. Maar ja, we gaan ervoor. Op het weer hebben we gelukkig geen invloed en die is er gewoon: onvoorspelbaar, onverbiddelijk en heeft ook altijd zijn eigenwijze kijk op het leven.
Onderweg tijdens de oversteek nemen Liselotte en ik het programma nog een keer door. De verdere opbouw van het kamp integreren we in het programma. Tijdens die boottocht voel ik dat die wind mij iets wilde vertellen. Maar wat precies? Ik besluit hem tijdens die overtocht buiten op het dek nog even op te zoeken en op zoek te gaan naar antwoord. Maar die blijft uit.
Na de kennismaking met de groep, de oversteek en een korte eerste wandeling hebben we ook de zonnestralen meegenomen vanuit het vaste land. En… het is droog geworden. We doen de intro op het basiskamp en verdelen wat taken. Al snel blijkt dat het integreren als onderdeel in het programma helemaal geen slechte zet is. Met z’n allen realiseren we in no time wat gedaan moet worden, eenieder maakt zijn slaapplek gereed, we ontsteken het kampvuur, zetten een tarp op voor de wind en trappen af met een warme kop thee rond het vuur. We kunnen beginnen… of… waren we eigenlijk dus al begonnen….
En dan is het me duidelijk: dat is wat de wind me wilde vertellen. Het hoeft niet altijd perfect gereed te zijn. Het is… zoals het is… en je mag je laten leiden door wat ontstaat in het moment. Het inzicht dat we als collectief het basiskamp gereed hebben gemaakt voelt fijn. Zeker doordat dit voor een nog snellere bonding heeft gezorgd tussen de deelnemers.
Het weer en de weersvoorspellingen zijn vaak onderwerp van gesprek bij deelnemers tijdens een retreat. Best begrijpelijk ook want een fikse bui of flinke storm kunnen van invloed zijn op het verloop. Maar toch…. Ik heb nu dus maar weer eens ervaren dat minder goed weer juist ook een positieve uitwerking kan hebben. Misschien brengt het je misschien wel juist meer als het slecht(er) weer is dan verwacht of voorspelt ? Who knows…. Ik kijk in ieder geval met een fijn gevoel terug op de buien en de wind van de eerste dagen en kan nu nog meer van je genieten. Dankjewel wind voor de les die je me leerde.
Is dit retreat iets voor jou? Op deze pagina vind je alle info en data.