Meerdere keren per jaar organiseren wij het solo weekend. Niek ging in het voorjaar van 2023 mee en blikt een paar maanden later terug op zijn ervaring.
Het is al even geleden dat ik het solo weekend heb gedaan en eerlijk gezegd wist ik na die 24 uur niet zo goed wat het met me had gedaan. Behalve dat het heerlijk was om 24 uur volledig in stilte te ‘zijn’. Ik had gelukkig een hangmatje mee met een schapenvachtje erin. Het lag prinsheerlijk met een prachtig uitzicht. Ik genoot van de wind door de bomen, alle kleuren, de wolken die voorbij gingen, de beestjes in de lucht en op de grond. Het meest bijzondere vond ik hoe goed ik hele kleine temperatuursverschillen op mijn huid kon voelen.
Voor het weekend zag ik op tegen het vasten en geen afleiding hebben maar gek genoeg was alleen het observeren en ervaren al afleiding genoeg. Ik heb me geen moment ‘verveeld’ of honger gehad. Vooraf had ik gezegd dat mijn ‘angst’ was dat ik er niets uit zou halen. En eerlijk gezegd was dat in het begin ook het gevoel. Misschien kwam het doordat ik die zondag meteen door moest naar een uitvaart en vanuit volledige rust, direct in de hectiek en emotie kwam. Het heeft even geduurd voordat ik mijn ervaring een plek kon geven.
Nu… een paar maanden later, kan ik op mijn ervaring terugkijken en zie ik wat het me heeft gebracht. Een soort vertrouwen in mezelf maar ook meer durven luisteren naar mijn intuïtie. Ik was daar al langer naar ‘op zoek’ omdat ik vroeger juist alles deed vanuit intuïtie.
Anderhalve maand geleden zag ik een vacature en dacht ineens: dat lijkt me wel wat. Ik heb nog nooit gesolliciteerd, ben altijd gevraagd voor een baan. Dus nu ineens zonder CV een brief geschreven waarom ik die baan zou willen. Lang verhaal kort… na een hele procedure hebben ze voor mij gekozen. Ik was een a-typische sollicitant (past helemaal bij mij als enigszins recalcitrant persoon) maar paste volledig binnen die functie. Ze hebben zelfs de functie iets aangepast zodat het nog beter bij mij aansluit.
Soms is het ook een samenloop van toevalligheden – alhoewel ik nooit weet of toeval bestaat of dat je er op zo’n moment gewoon open voor staat. Na het solo weekend moest ik naar een uitvaart. Daar stonden naast de kist de vrouw en jonge kinderen van de man die we herdachten. Die kwam hard binnen bij mij. 7 jaar daarvoor stond ik zo met mijn kinderen naast me, samen bij de kist waarin mijn vrouw lag.
Vanaf die dag heb ik vaak nagedacht over mijn afgelopen 7 jaren. Hoe ik keuzes heb gemaakt voor mijn kinderen in plaats van mijzelf. Ik was mezelf volledig uit het oog verloren en voelde me zelfs verloren. De nieuwe baan voelt daarom als een nieuwe start. Eindelijk heb ik weer een keuze voor mezelf gemaakt,
Aan het eind van de solo werd naar mijn ervaring gevraagd. Ik weet dat ik vertelde dat het laatste uurtje voor mij ongemakkelijk was. Ik zat letterlijk te wachten omdat ik niet te laat wilde komen op de uitvaart. Peter zei toen: ‘je kan je afvragen waar je op zit te wachten’. Eerlijk gezegd dacht ik toen: ‘Jemig wat een bullshit-opmerking!’. Maar achteraf gezien had hij misschien wel gelijk.
Bedankt voor het weekend en wat het me heeft gebracht.
Is dit retreat iets voor jou? Op deze pagina vind je alle info en data.
Ik wil meer weten over het Solo Weekend