In 2023 organiseerden we de eerste editie van Tot de Kern: een 2-daags retreat op doordeweekse dagen. Emmelie ging mee en schreef er deze blog over.
“Terug naar de natuur, naar je eigen natuur. Tot de Kern nodigt uit om terug te keren naar je eigen basis. Zonder afleiding van horloge en telefoon met een nieuwsgierige blik naar binnen kijken, terwijl je in de buitenlucht bent.”
Bij het lezen van deze woorden op de site is mijn interesse gewekt. Een mooie kennismaking met Back to the Wild. Ik meld mij aan. Vooraf is er heldere communicatie over hoe je je kan voorbereiden. Ik heb mijn auto volgeladen met allerhande warme spullen. Want juist eind november wanneer dit retreat plaatsvindt, vriest het in ons land. Het Zweedse spreekwoord luidt “det finns inget dåligt väder, bara dåliga kläder”. De Nederlandse versie is alom bekend: “slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel”. Dus ik zorg dat ik qua kleding en materiaal goed voorbereid ben, althans dat poog ik…
Mijn avonturen-hart klopt van verlangen naar dit event. Bepakt en bezakt reis ik af naar het noorden, richting Epe. Ik rij door een magisch winter landschap met sneeuw en ijzel. Perfecte timing voor een heus avontuur.
Het is even zoeken in de bossen van Epe om de locatie te vinden. Ik beland in het bos op een pad waar alleen de boswachter komen mag. Door dikke blubber en over grote afgebroken takken manoeuvreer ik mij een weg terug naar de gebaande wegen. Mijn autootje brengt me gelukkig terug op het rechte pad. Ik zing van je hobbeldebobbel bob en komt uiteindelijk op de plek van bestemming.
Bij aankomst staan Guido en Thijs met grote kalmte iedereen op te wachten. Druppelsgewijs komen de andere vijf deelnemers bij het terrein aan. Guido en Thijs luisteren naar een ieders reisverhaal en gidsen ons naar de locatie waar we de twee dagen door gaan brengen. Er is een groot veld waar de mannen een plekje hebben gemaakt om te zitten rond het vuur. Een grote pan met thee is al heerlijk aan het borrelen boven het knapperend vuurtje. En er is ook een klein houten boerderijtje waar we onze spullen kunnen stallen. Wat een luxe. Dat neemt heel wat verwachte ontberingen weg. Het veld is wit van de ijzel en sneeuw, die erop is blijven liggen. Ik heb er zin in en ook hoor je af en toe knagende gedachten.. slapen in de sneeuw, op de grond, louter op een matje? Hoe gaat dat zijn? Ga ik dit overleven? Vriezen mijn ledematen er straks niet af?
Na het ontvangst en kennis maken met elkaar leveren we onze telefoons in en start de weg naar binnen. Verdiepen en verbreden van jouw kern staat op het programma voor dag één. Guido en Thijs nemen ons mee het bos in en laten ons middels fysieke ontspanningsoefeningen en zintuigelijke waarnemingen in contact komen met het moment, met ons eigen lichaam en niet te vergeten met de prachtige omgeving waar we ons in begeven. Bomen, sneeuw, mist, vogels alles wat natuurlijk is passeert de revue. De oefeningen die we doen zijn creatief confronterend en krachtig in de eenvoud tegelijk. Ze zorgen ervoor dat je bredere verbanden kan leggen tussen je zelfbeeld en hoe de wereld naar jouw kijkt. De natuur biedt een perfecte spiegel voor wat er in mij leeft en wat ik nu nodig heb.
Ik zie dansende bomen en stevige grote bomen en voel sterke krachten, die op en in mij werken. Naast de kou die langzaam langs de benen omhoog kruipt heb ik ook nog de uitdaging van de maandelijkse stonde, die krampen geven in het bekkenbodemgebied. Bek to the basis voel ik heel letterlijk. Daar met liefde en zachtheid stil bij staan is een krachtige ervaring. Het is zeker niet makkelijk, maar de woeste onderstromen geven mij inzicht dat ik elke storm kan teisteren als ik er middenin blijf staan.
Guido en Thijs vormen mooie gidsen, die na afloop ruimte geven om te reflecteren op al wat een ieder beleeft en ontdekt heeft. Daarbij moedigen zij je aan om te luisteren naar hoe je eigen woorden van binnen resoneren. Ze komen niet met veel tips en levenswijze adviezen. Ze laten de natuur zijn werk doen en creëren een perfecte kalme bedding waar je zelf kan ontdekken wat je nodig hebt. Dit is voor iedereen anders en toch in de kern is er wel overlap. Want willen we niet allemaal simpelweg gelukkig zijn?
De lunch is perfect verzorgd met pompoensoep en rond het vuur eten we dit met een lekker broodje erbij. Een natuurlijke stilte valt in tijdens het knabbelen en knagen. Dit bijzondere fenomeen blijft zich herhalen elke keer als we gaan eten. Waar ervoor volop gedeeld en gebabbeld wordt valt iedereen samen met het eetmoment in een voedzame rust. Ik geniet en merk op dat mijn hoofd af en toe vragen stelt aan anderen, die ik uiteindelijk niet uitspreek. De rust rond het eten valt goed. De oefeningen gaven al genoeg stof tot nadenken met het herkauwen van het eten druppelen de inzichten binnen.
Aan het eind van de dag nog voor de donkerte invalt zet iedereen zijn zeiltje of tentje of in mijn geval bivakplek op. Ik heb een canvaszak waar slaapzak en dergelijke krap aan in past. Een lichte spanning siddert door de groep bij het vallen van de avond. ‘Hoe overleef ik de kou’ is een veelgevoelde onderlaag, die door de groep heen en weer beweegt. Thijs merkt deze ondervrees op en maakt er een grappige opmerking over.
Guido en Thijs blijven de rust zelve en kijken her en der bij iedereen persoonlijk mee om ons met raad en daad bij te staan. ‘Als het echt niet gaat, dan kan je altijd bij mijn slaapplek aankloppen’. Met dat in het achterhoofd durf ik de ijzingwekkende nacht wel aan. Ik kruip in mijn canvas zak met al mijn kleding aan. Vier lagen boven, drie lagen onder en één paar sokken maar wel met mijn drinkfles tussen de voeten geklemd duik ik in de dikke slaapzak. Het is een heel kunst en vliegwerk om mezelf als een ware rups in de cocon te moffelen. Ik zing het ‘zo blij dat ik lig- lied’ en wens mezelf en de bosbeesten een goede nachtrust toe. In de krappe cocon duurt het even voor je weet welk lichaamsdeel het beste waar past om warm en gerieflijk te liggen. Maar HET LUKT, ik lig en heb het redelijk warm. Ik doezel in een lichte slaap en als ik net iets wegzak voel je toch ineens dé aandrang. Ik ben net nog naar de wc geweest, maar ja mijn blaas is de baas en moedigt mij aan om toch weer uit de zak te kruipen. Dit hele riedeltje herhaalt zich tot drie maal toe in de nacht. En je weet wat ze zeggen drie maal is scheepsrecht en na die derde keer ga ik definitief de koude zak achter mij laten en schuifel in de donkere nacht naar het kleine boerderijtje, waar wel al licht brandt. ‘Zouden er meerdere mensen zich daar stiekem verschanst hebben om de kou te vermijden?’ is de eerste gedachte die bij mij opkomt. Maar nee het is Thijs. Hij zit op de grond en mediteert. Mijn hart verzacht en ik neem met een warme kop thee naast hem plaats om in de stilte te zakken.
Zodra iedereen wakker is gemaakt starten we gezamenlijk met chi kung oefeningen. Iedereen doet mee en niemand klaagt. Althans niet hardop😊 De meesten blijken de nacht al woelend en kleumend doorgekomen te zijn. Maar we staan allemaal klaar voor de nieuwe uitdaging.
Ook de tweede dag is gevuld met mooie oefeningen waar het bos ons gelegenheid biedt om stil te staan bij dat wat er in ons leeft en beweegt. Ik geniet volop van kleine mosjes, graaf mijn voeten in in de aarde, zie de mist langzaam om mij heen trekken en waan mij met een open blik voor dat wat zich aandient. Een grote dankbaarheid voor moeder aarde omringt mij. Ik voel me helemaal in mijn element. Momenten van stilte wisselen zich af met momenten van delen met elkaar. Creatieve opdrachten nodigen wederom uit om naar binnen te kijken met de natuur als reflectie voor wat er in je leeft. ‘I Emmmmm’ neurie ik terwijl ik stil op een afgebroken stam om me heen staar. ‘I Emmmm who I am…’
Na afloop delen we onze vondsten en staan in een kring om elkaars inzichten tentoon te spreiden. Zo mooi de mens in beweging in de natuur. De kracht van kwetsbaarheid ontvouwt zich zodra je de weg naar binnen maakt. Dit delen is een groot goed.
Het einde nadert, iedereen neemt zijn telefoon terug en ik neem ook een boel inzichten mee. Het buiten zijn in de eenvoud van moeders schoot waarbij de elementen je om de oren slingeren heeft me goed gedaan. Het smaakt naar meer. Back to the Wild, I will be back!
Is Tot de Kern iets voor jou? Op deze pagina vind je alle details en data.