Skip to main content

Dorien ging eind 2020 mee op Deep Dive. In dit blog deelt ze haar ervaring. 

Net voor het donker kom ik aan bij ‘het huisje in het bos’. Ik ben als eerst. Wat onwennig zet ik mijn spulletjes neer en neem een kopje thee. Ik ga nog even wandelen voordat het echt donker is. Een poging te ontspannen en tot mezelf te komen na een hele drukke en hectische maand. Ondertussen komen de anderen aan. Wanneer ik weer binnenkom staat het eten al klaar. Wat een ontspannen, warm en fijn welkom! Ik voel een gezonde spanning; ik heb er zin in en ben heel benieuwd wat er gaat komen.

En dan gaan we aan het werk. Met welke vraag kom jij hier? Het is best lastig. Want hoe breng je dat onder woorden. Dat wat meer een onrustig gevoel is, iets wat anders moet, dat wat ergens knelt. Ieder heeft zijn eigen vraag, maar allemaal zoeken we richting en wijsheid voor de volgende stap. Als groep zijn we ook nog wat onwennig naar elkaar, maar al snel legt iedereen zijn vraagstuk op tafel. Een groep is geboren en het weekend is écht gestart!

Op zaterdag worden we het bos in gestuurd. We gaan in tweetallen op pad; op zoek naar een plek in de natuur die jouw vraagstuk symboliseert. Tijd om het vraagstuk te bekijken. Het wordt een intieme en bijzondere oefening. Wat is de plek passend, de vragen diep en wat is het soms ook moeilijk om m’n ‘oude’ denkrichtingen los te laten. Van andermans antwoorden leer ik soms nog meer dan die van mezelf. We worden deze dagen vaker met vragen geconfronteerd die me tot nadenken zetten, waar ik echt diep te rade moet gaan of waar ik direct antwoord op moet geven. Soms ligt het ‘diepe’ aan de oppervlakte en heb ik alleen wat moed nodig om het te (h)erkennen.

Later op de dag hebben we tijd en ruimte om vanuit je intuïtie elementen te zoeken in het bos; we mogen een eigen bos-kunstwerk maken, hoe leuk! Bij de presentatie vertel ik waarom ik de dingetjes heb gepakt en wat het met mijn vraagstuk te maken heeft. Verrassend hoe raak dit is! En ik ben niet de enige bij wie deze oefening een aantal dingen op zijn plek heeft laten vallen. Wauw, zo onverwacht. De opbouw van het programma heeft duidelijk zijn effect gehad.

Ondertussen is de energie van eenieder gezakt, de aandacht meer bij zichzelf en de sfeer meer ontspannen. De omgeving, de oefeningen, alles werkt mee om de aandacht meer naar je centrum te krijgen. Wat heerlijk, en dat in een kleine 24 uur. Een ontspannen zaterdagavond volgt, maar we gaan vroeg met de kippen op stok. Want we voelen ook dat we allemaal erg moe zijn. Zondagochtend worden we getrakteerd op een kleine ‘Solo’. We zijn allemaal toch een beetje zenuwachtig; het is koud, we weten niet zo goed wat ons te wachten staat en de terugreis lonkt. Ik breng de paar uur vrij rustig door; zittend kijken naar dat wat er om me heen gebeurt, heen en weer wandelend om het warm te krijgen, mediteren en nadenken. Voor ik het weet klinkt het eindsignaal. Ik vond het lekker om na twee dagen met een groep toch ook even alleen te zijn, inzichten te verwerken en nog dieper tot rust te komen. Had me daar nog maar even laten zitten… naja het was wel koud. Iedereen heeft deze uren heel anders beleefd, maar de stilte vooraf is veranderd in energiek gekakel. Het was een prachtig ‘diepte’ (hoogte)punt de Deep Dive.

We sluiten het weekend rond het kampvuur af. Ieder vertrekt met zijn eigen inzichten; grote en kleine zaken zijn in werking gezet. Voor mijzelf heeft dit weekend me (weer) laten zien hoe belangrijk het voor me is om goed in contact te blijven met mezelf. Tijd te nemen om te ontspannen, afleidingen uit te zetten en me niet te laten leiden door wat dan ook. Eén te zijn met de wereld (natuur) en te zien dat alles er al is. Het vraagstuk is niet opgelost, het is niet weg, maar het is niet meer urgent. Ik heb vertrouwen dat mijn pad zich verder ontvouwt en met de tijd de helderheid komt.

Ik wil meer weten over de Deep Dive

Inspiratie over persoonlijke ontwikkeling en natuur in je mailbox?

X