Koen ging in juni 2020 mee met de Corona Shake Off. In dit blog deelt hij zijn bijzondere ervaring.
Samen met vriend en collega Diederik deed ik afgelopen zomer mee aan de Corona shake-off in de Lunterse bossen. Een activiteit die op dat moment voor mij aansloot op mijn zoektocht naar de essentie van het leven. Of misschien wel op de vraag die ik me de afgelopen tijd steeds vaker stel: Wie ben ik eigenlijk?
Ik had tot dan toe al ervaren dat bepaalde omstandigheden me helpen bij het vinden van antwoorden op deze vraag. Met stip op één en twee staan daar voor mij natuur en beweging. In de natuur zijn en bewegen geven mij vaak verrassend snel en accuraat antwoorden die ik vanuit mijn luie stoel op tien hoog in Rotterdam niet zou kunnen bedenken. Je kunt je voorstellen dat er voor Diederik niet veel nodig was om mij enthousiast te krijgen voor dit avontuur. En dus vertrokken we op een doordeweekse namiddag in juni richting de Veluwe.
Wat bij aankomst direct opviel was de intense rust op de plaats waar Thijs en Peter hun kampement hadden uitgevouwen. Het was ook die rust die mij eerder dit jaar al een aantal keer naar dit mooie stuk Nederland had weten te lokken. En daar zou het ook na de Shake-off niet bij blijven. Na een korte kennismaking was de instructie om ergens een plek te zoeken voor je tarp (een tentdoek met touwtjes en haringen waaronder je ‘s nachts beschut kunt liggen). Telefoons gingen procedureel in een afgesloten doos en zouden pas na zonsopgang weer tevoorschijn komen. Omdat het ca. 30 graden was en kraakhelder besloten wij de tarp niet te gebruiken zodat we ‘s nachts konden genieten van de sterrenhemel.
Rond het kampvuur verzamelden we vervolgens met alle deelnemers en wat mij aansprak is dat er veel ruimte was voor stilte. Als iemand iets zei was het naar mijn idee relevant. In het dagelijks leven zie ik veel mensen (mezelf incluis) te vaak iets zeggen om stiltes op te vullen. In de natuur, voelt het daarnaast ook logischer om vaker het gehoor te geven aan vogelgeluiden en boomgeritsel. De bijzondere Corona-periode schonk voedingsbodem voor een eerste vraag van bezinning: Hoe heb je de Corona-periode tot nu toe ervaren? Deze vraag mochten we in tweetallen aan elkaar stellen. Het was geen Q&A sessie. Om de beurt hield één van de twee een monoloog van 10 minuten, antwoordend op deze vraag. Best spannend als je tegenover iemand zit die je een half uur geleden hebt ontmoet. Minstens zo verhelderend.
Aansluitend werd duidelijk waar de term ‘shake off’ vandaan kwam. Met de hele groep deden we een Qi-Gong oefening waarbij je letterlijk de energieblokkades uit je lichaam schudt. Dit gaf mij verrassend veel energie. Een paar maanden later zou ik mezelf zelfs inschrijven voor een Qi-Gong cursus en dat doe ik tot op de dag van vandaag met veel plezier. Het avondprogramma bestond verder uit een voedzame en zelfgemaakte vegetarische maaltijd, mooie gesprekken en als verrassing marshmallows rond het kampvuur. Om de beurt kregen we de mogelijkheid om een intentie te zetten naar aanleiding van de inzichten die we opdeden in het bos. Het delen hiervan en luisteren hiernaar bracht me in een bijzondere staat. Het gevoel van ‘alles mag er zijn’ viel over me heen. Ik voelde me verbonden met mezelf, met de groep en met de natuur.
De volgende ochtend keerden Diederik en ik na een ontbijt en nog een rondje Qi-Gong terug naar ons dagelijkse bestaan. Het zou voor ons de meest soepele kantoordag van het jaar worden. Ik voelde me alsof er weer wat zwaarte van me was afgevallen. Nu, zo’n half jaar later, heb ik mede dankzij deze ervaring een aantal belangrijke keuzes gemaakt in mijn leven. Waar ik vroeger altijd m’n ratio de voorkeur gaf durf ik nu mijn intuïtie te volgen. Op de ochtend van vertrek in Lunteren zette ik een intentie om ‘mijn innerlijk kompas te volgen’.
Ik weet niet wat er in de sterren geschreven stond die nacht, maar ik ben er intens dankbaar voor.