In de loop van 2016 is de drang om terug de natuur in te gaan veel sterker geworden. De dag waarop Thijs mij belde met het idee over Back to the Wild was dezelfde dag als waarop ik mijn sabbatical had aangevraagd: waar de sabbatical een cadeau is voor mij en mijn vriendin, is Back to the Wild een cadeau voor mij!
Actielijst of ontspanning?
De reden dat ik mee wilde is dat ik in mijn huidige werk veel stressvolle situaties ervaar waardoor ik er achter ben gekomen dat ik moeite heb om echt te ontspannen en mezelf de ruimte te geven om me te vervelen. Altijd is er wel een actielijst of prikkel die me er van weerhoudt om te ontspannen en/of reflecteren. Het inleveren van horloge en telefoon gedurende de trail was iets waar ik in de voorbereiding al naar uit keek.
De hele trail in Noorwegen was voor mij een grote reis die langzaam leidde tot mijn climax: de 24 uurs solo. Door oefeningen, wandelingen en dagen lang in de natuur zijn merkte ik dat ik steeds meer vertraagde. Wat voor mij enorm wennen was omdat ik normaal een behoorlijk tempo heb. De dag voor de solo hebben we nog een lange wandeling in stilte gemaakt waardoor ik nog meer vertraagde. Na deze tocht merkte ik dat ik klaar was voor de 24 uurs solo!
De 24-uurs solo gaat van start
De volgende ochtend startten we met een ceremonie om de solo in te wijden. Toen begon het: 24 uur alleen en zonder eten. Wat me verraste is dat een mens vrij gemakkelijk een lange periode zonder eten kan. Wat me tegen viel is hoe snel je je gaat vervelen en dat ik dat gevoel al een tijd niet meer had gehad. Na het opzetten van mijn tent en het sprokkelen van hout had ik de voorbereiding voor de avond getroffen, de middag duurde echter nog zeker twee uur, en nu? Al ijsberend gingen allerlei gedachten door mijn hoofd. Bij het inzetten van de schemering heb ik mijn eigen kampvuurtje gebouwd, wat een heerlijk mannelijk gevoel om zonder aansteker vuur te maken! Na het doven van het vuur snel mijn slaapzak in en lekker maffen. De volgende ochtend is de storm van de dag er voor gaan liggen en schijnt de zon. Ik besluit te starten met wat yoga oefeningen en een meditatie in de zon om mezelf op te warmen en de spieren wat te ontlasten van al dat op de grond zitten. Daarna heb ik een talking stick gepakt om mijn levensverhaal aan mezelf te gaan vertellen. Door het herbeleven van belangrijke momenten in mijn leven verandert mijn kijk op die momenten. Er is dus ook een ander perspectief mogelijk!
Strijden of loslaten?
Dit leidt uiteindelijk tot het inzicht dat ik gewend ben om te strijden voor een juist beeld dat anderen van me hebben waar ik zelf moe van word. Het afgelopen jaar had ik al de beweging ingezet om meer mijn kracht, passie en energie te volgen en dit valt nu als een puzzel in elkaar. Het strijden wordt vervangen door het loslaten: loslaten van controle en loslaten van het beïnvloeden van andermans beelden. Helaas gebeurt dit niet van de ene op de andere dag, ik zal hier nog wel even mee bezig zijn. Voor nu is het belangrijkste dat ik dit niet alleen denk maar nu ook echt voel. Achteraf besef ik me pas dat mijn reis al een paar weken eerder is begonnen bij de intake. Door mijn lot in handen te leggen van Peter en Thijs is daar het (onwennige) loslaten al begonnen.
Back to reality
Teruggekomen uit Noorwegen merk ik dat het lastig is om weer in de versnelde samenleving mee te doen. Ongeveer twee weken heb ik nodig gehad om weer op te schakelen. Tegelijkertijd merk ik dat mijn lichaam veel beter aangeeft wanneer het behoefte heeft aan rust en ontspanning. Dit keer geef ik er ook gehoor aan. Het ophalen van herinneringen aan Noorwegen brengt direct een glimlach op mijn gezicht en geeft me een gevoel van rust. Het geloof dat ik meer kan en mag loslaten, en dat het dan nog steeds goed komt, sterkt mij in werk en privé.
Wat mij altijd zal bijblijven is het cadeau dat de natuur ons heeft gegeven. Op de laatste avond zaten we bij het kampvuur onze ervaringen en goede voornemens te delen. De cirkel was rond en iedereen had zijn verhaal gedaan. Juist op dat moment sprong iemand op en keek naar de lucht: Noorderlicht! Een mooiere afsluiting hadden we ons niet kunnen wensen: gebroederlijk in de kou onder een heldere sterrenhemel genieten van het noorderlicht. De dag erna reisden we af naar de bewoonde wereld, vol ervaringen en nieuwe vriendschappen.
Boy Knoef – deelnemer 2017